سطوح تقسیم بندی بازار تعیین‌کننده تعداد سطح‌هایی است که می‌توان بازار را بر اساس آن بخش بندی نمود. سطوح تقسیم بندی بازار، نشان‌دهنده سطح ریز شدن تقسیم بندی بازار است. این تقسیم بندی مشخص می‌کند که در بالاترین سطح، نوع بازاریابی شرکت، بازاریابی انبوه (mass marketing) است. در بازاریابی انبوه، عملا هیچ بخش بندی انجام نمی شود، به طوریکه یک نوع محصول برای همه مشتریان ارائه می‌گردد. این کار با بازاریابی رابطه‌ای در تناقض است.
احتمال موفقیت بازاریابی انبوه، در کالاهای مصرفی که امکان متمایز کردن آنها وجود ندارد و محصولاتی که به مرحله بلوغ خود رسیده‌اند بیشتر است. در بازاریابی انبوه، تمام بازار به عنوان بازار هدف در نظر گرفته می‌شود و هیچ نوع تقسیم بندی صورت نمی‌پذیرد. در این حالت احتمال اینکه بیشترین پتانسیل مشتری نصیب سازمان شود بیشتر است.
بخش بندی بازار در سطحی پایین‌تر صورت می‌پذیرد. در مباحث بازاریابی و بازاریابی رابطه‌ای، بخش بندی عملی صحیح‌تر تلقی می‌شود؛ چرا که در این حالت، کارایی و اثربخشی هر دو بالا می‌روند. کارایی در مدیریت، به معنای تخصیص کمترین منابع برای رسیدن به بهترین خروجی است.
